به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، Brassicaceae منبع برجسته‌ای از ترکیبات زیست فعال مانند اسید اسکوربیک، پلی فنل‌ها، مواد معدنی ضروری، ایزوتیوسیانات‌ها و پیش سازهای آن‌ها، گلوکوزینولات‌ها GSL  هستند. اخیراً GSL به دلیل خواص ارتقاء سلامت محصولات هیدرولیز آن‌ها ایزوتیوسیانات‌ها مورد توجه قرار گرفته است. در میان آن‌ها، سولفورافان SFN به دلیل خواص قابل توجهی که برای ارتقای سلامتی دارد، جذاب‌ترین مورد است. SFN ممکن است از انواع مختلف سرطان جلوگیری کند و توانایی بهبود حالات فشار خون بالا، جلوگیری از کاردیومیوپاتی ناشی از دیابت نوع 2 و محافظت در برابر زخم معده را دارد. SFN همچنین ممکن است در درمان اسکیزوفرنی کمک کند، و اخیراً پیشنهاد شده است که SFN پتانسیلی برای کمک به افرادی دارد که با چاقی دست و پنجه نرم می‌کنند. 
مکانیسم‌های عمل SFN بر سیستم ایمنی
سولفورافان یک اثر پلیوتروپیک بر پاسخ ایمونولوژیک اعمال می‌کند. این مکانیسم مبتنی بر فعال سازی فاکتور شبه هسته‌ای ۲ مشتق از اریتروئید (Nrf2)  است که مکانیسم‌های دفاعی سلولی را تحریک می‌کند. القای آنزیم‌های سم‌زدایی فاز II و همچنین آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان، و کاهش تنظیم آنزیم‌های فاز I با غیرفعال‌سازی NFκβ وجود دارد. اثر نهایی SFN با نوع سلول متفاوت است. در سلول‌های T، پاسخ به قرار گرفتن در معرض SFN، تولید یک محیط پرواکسیدانی، با افزایش گونه‌های اکسیژن فعال درون سلولی (ROS) و کاهش سطح گلوتاتیون درون سلولی (GSH) است که بلوکی از T- را ایجاد می‌کند. پاسخ ایمنی سلولی SFN قادر به ایجاد یک محیط غنی شده با ROS پرواکسیداتیو در سلول‌های T اولیه انسانی است. آن را با کاهش GSH و اکسیداسیون پروتئین‌ها در باقیمانده‌های سیستئین فعال ردوکس، از فعال‌سازی و تکثیر سلول‌های T که با تحریک همزمان آغاز می‌شود، مهار می‌کند. نکته مهم، SFN  همچنین سطوح ROS را در لنفوسیت‌ها در خون افزایش می‌دهد و تولید سایتوکاین‌های مرتبط با TH17 پیش‌التهابی را مهار می‌کند. این اثر سرکوب‌کننده سیستم ایمنی SFN بر روی سلول‌های T می‌تواند در بیماری‌های خودایمنی یا التهابی مطلوب باشد، اما در سایر بیماری‌های مزمن مانند سرطان مضر است زیرا پاسخ ایمنی با واسطه سلول T برای نظارت ایمنی تومورها مهم است. 
بیماری‌های خود ایمنی / التهابی
SFN  از طریق مکانیسم‌های مختلف بیوشیمیایی و سلولی، از جمله کاهش سیتوکین‌های پیش التهابی، سرکوب سلول‌های T و فعال شدن مسیر سیگنالینگ پروتئین کیناز فعال شده با آدنوزین مونوفسفات (AMPK) اثر خود را بر سیستم ایمنی اعمال می‌کند. حتی اگر این فرآیندها اثر سرکوب کنندگی داشته، این امر در موارد بیماری‌های خودایمنی/التهابی مطلوب است.
SFN که به عنوان نانوذرات بروکلی به موش‌ها تحویل داده می‌شود در پیشگیری از کولیت، یک بیماری خود ایمنی که می‌تواند منجر به زخم شود، نقش دارد. این مکانیسم شامل القای سلول‌های دندریتیک تحمل‌زا توسط پروتئین کیناز فعال شده با آدنوزین مونوفسفات (AMPK) است، بنابراین هموستاز ایمنی روده را تنظیم می‌کند. بر این اساس، SFN به دلیل اثر فعال کننده مسیر سیگنالینگ AMPK می‌تواند کاربرد پیشگیرانه یا درمانی بر روی برخی بیماری‌های التهابی روده داشته باشد.
 بیماری‌های ریوی
اطلاعات در مورد اثر SFN بر سیستم ایمنی در بیماری‌های ریوی تا کنون به صورت ضعیف ثبت شده است. SFN می‌تواند به عنوان پیشگیری کننده در آسیب ریه ناشی از هیپراکسی یا عملکرد ماکروفاژهای در معرض هیپراکسی در فاگوسیتوز عمل کند. نتایج ارائه شده در این مطالعه نشان می‌دهد که SFN می‌تواند آسیب التهابی حاد ریه ناشی از هیپراکسی را با افزایش فاگوسیتوز ماکروفاژها از طریق مهار تجمع HMGB1 خارج سلولی (پروتئین جعبه 1 گروه با تحرک بالا) کاهش دهد. 
بیماری‌های ویروسی
مطالعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد SFN ممکن است به ارگانیسم برای مبارزه با برخی از انواع ویروس، عمدتاً HIV، آنفولانزا، هپاتیت C و اخیراً COVID-19 کمک کند. این مطالعات نشان می‌دهد که SFN با بازیابی سیستم ایمنی و کاهش تولید رادیکال‌های آزاد که از طریق تعدیل بیان ژن‌های آنتی‌اکسیدانی توسط فاکتور رونویسی Nrf2 انجام می‌شود، عمل می‌کند.
محققان همچنین اثر SFN را بر ماکروفاژها و سلول‌های T انسانی پس از عفونت با HIV بررسی کردند. نویسندگان نشان دادند که برخلاف سایر ویروس‌ها مانند ویروس دنگی DENV) ) یا ویروس ماربورگ MARV) ) که از Nrf2 سود می‌برند، عفونت HIV با فعال شدن Nrf2 در ماکروفاژهای اولیه مسدود می‌شود. SFN Nrf2 را تعدیل می‌کند و منجر به برنامه ریزی مجدد بیان ژن در ماکروفاژها می‌شود. در نهایت، پیشنهاد شد که SFN قادر به القای پاسخ ضد ویروسی در ماکروفاژهای انسانی در برابر HIV است که به عنوان یک درمان امیدوارکننده ایجاد می‌شود.
ویروس هپاتیت C (HCV) مستعد ابتلا به هم-اکسیژناز-1 HO-1 است که با تکثیر ویروس‌هایی مانند HIV و هپاتیت B تداخل می‌کند. از آنجایی که SFN یک فعال کننده قوی آنزیم‌های آنتی اکسیدانی فاز II است، مانند HO-1، اثر SFN را بر سلول‌های Huh-7 آلوده به HCV مورد مطالعه قرار دادند. محققان نشان دادند که SFN تکثیر HCV را با القای بیان HO-1 از طریق فعال‌سازی مسیر Nrf2 سرکوب می‌کند.
تلاش‌هایی برای روشن کردن نقش SFN در پاسخ ایمنی به آنفولانزا انجام شده است. برخی از فیتوکمیکال‌ها نشان داده‌اند که پاسخ ایمنی در برابر آنفولانزا را افزایش می‌دهند، مانند گلوکان‌ها و سولفورافان، که دومی با بیان Nrf2 مرتبط است که ورود و تکثیر آنفولانزای A را در سلول‌های اپیتلیال بینی انسان مسدود می‌کند. 
بیماری‌های باکتریایی
تحقیقات در مورد تأثیر SFN بر سیستم ایمنی در هنگام عفونت‌های باکتریایی آغاز شده است. در حال حاضر گزارش‌هایی وجود دارد که H. pylori، S. aureus، E. coli و M. pneumoniae را در نظر می‌گیرند. اگرچه SFN فعالیت باکتری کشی مستقیمی از خود نشان می‌دهد، اما باعث ایجاد پاسخ ایمنی به عفونت هلیکوباکتر پیلوری در مخاط معده می‌شود. SFN با فعال کردن Nrf2 و کاهش NF-kB عمل می‌کند، که عملکرد مشترک آن پاسخ آنتی اکسیدانی و ضد التهابی را در میزبان تعدیل می‌کند. در نتیجه، SFN یک اثر محافظتی در برابر گاستریت و زخم معده اعمال می‌کند. SFN، به عنوان یک فعال کننده قوی Nrf2، به نظر می‌رسد یک گزینه درمانی امیدوارکننده برای عفونت‌های باکتریایی گرم (+) و گرم (-) باشد زیرا پاسخ‌های آنتی اکسیدانی و ضد التهابی را تعدیل می‌کند. 
سرطان
سرطان یک بیماری چند عاملی است که باعث حدود 10 میلیون مرگ در سال در سراسر جهان می‌شود. سازمان جهانی بهداشت تخمین می‌زند که 30 تا 50 درصد موارد سرطان قابل پیشگیری است. بر این اساس، تلاش‌های زیادی برای کشف راهکارهای جدید برای مبارزه و از همه مهم‌تر پیشگیری از این بیماری صورت می‌گیرد. SFN به طور گسترده ای به عنوان قوی ترین ترکیب طبیعی ضد سرطان شناخته شده است. این فیتوشیمیایی در مراحل مختلف سرطان، از رشد تا پیشرفت، با اعمال یک اثر پلیوتروپیک عمل می‌کند. SFN می‌تواند باعث آپوپتوز شود، رگزایی و متاستاز را در سلول‌های سرطانی کاهش دهد. 
علیرغم حجم عظیمی از اطلاعات در مورد تأثیر SFN بر چندین بیماری، به ویژه سرطان، تحقیقات در مورد تأثیر SFN بر پاسخ سیستم ایمنی در سطوح مولکولی و سلولی، و همچنین آزمایشات بالینی متمرکز بر بیماری‌های سیستم ایمنی، کمیاب است. در سلول‌های سرطانی، SFN باعث آپوپتوز و توقف چرخه سلولی و همچنین آنزیم‌های آنتی اکسیدانی می‌شود که پاسخ ایمنی سلولی را تحریک می‌کند. در نهایت، چند کارآزمایی بالینی در مورد اثر SFN بر سیستم ایمنی قطعی نیست. این نوع مطالعات باید بیشتر شود.
پایان مطلب/.